« جمعی از اولاده دارونکه شرفیاب حضور انور شده ، خواهش زمین « چوره هزاره » را کرده و حضور والا ایشک آقاسی دوست محمد خان را دستورالعملی در باب ملک و تقاوی و جیره آنها داده ، امر کرد که اراضی و عقار چوره را که مفتوح العنوه می باشد از رعیتی و ضبطی را به ایشان بدهد و مردم چوره عارض گردیده در روز 13 ربیع الثانی سنه 1314 فرمان به نام ایشان صادر گشت که : املاک ضبطی و رعیتی با آنها [ افغان ها ] داده شده و از صدور این حکم تمامت مردم « درانی » و « غلجایی » از کوچی و زمین داور ، خواهان ملک و زمین شده شروع به ملک گرفتن هزاره کردند . چنانچه جا به جا مرقوم شده می آید و از ابتدای کار از مردم « علی خیل » و « توخی » و « اندری » بیست بیست و ده ده خانه نزد جنرال شیر محمد خان شده ، به ذریعه عریضه نگار حضور اقدس شدند .

و حضرت والا در روز 29 ربیع الثانی سنه 1314 اورا فرمان کرد که تعداد نفوس ذکور و اناث و بزرگ و کوچک ایشان را مفصل مرقوم بدارد که چقدر نفری می باشند و از کدام موضع « هزاره جات » زمین می خواهند بیگرند ! تا جواب فرموده شود و از فقای ایشان چند تن از فوج پیاده نظام « فوفلزایی » سکنه « نشین قندهار » عریضه نگار شده و از تنگی زمین و بسیاری نفوس شکایت نموده طالب زمین « چینارتو » و « کهنه قلعه » شدند و حضرت والا عرض ایشان را پذیرفته در روز 25 جمادی الاول ، دوست محمد خان سرپرست نبایر دارونکه را فرمان کرد که : آنها را از موضع نشین حرکت داده در موضع « چینارتو » و « کهنه قلعه » آورده بر طبق دستورالعمل اولادهء دارونکه ، تقاوی و زمین برای کوچک و بزرگ ایشان داده ، زمین هر دو موضع را بالای نفری ایشان تقسیم کند . » ( 13 )

    در جای دیگر آقای دولت آبادی از نگارش علامه شاد روان ملا فیض محمد کاتب هزاره تنها در دوازده مورد جریان توزیع ملکیت و اراضی مردمان هزارستان واقع در ارزگان را به صورت مستند چنین می نگارد :

1- « از عریضه مورخه 25 ماه رجب [ 1314] فوج پیادگان نظام قوم « ایوب زایی » و « فوفلزایی » حالی رای والا شد که ایشان به مثابه دیگر سپاهان قوم فوفل زایی که در« چینارتو » و کهنه قلعه زمین داده شده اند ، در « درهء شاه علی » و « قدم و شیخه » ارزگان زمین داده شوند . وحضرت والا 25 رجب فرمان کرده نگار داد که همین فرمان را به جنرال شیر محمد خان نماید که او تعداد نفری و خانواری ایشان را معروض داشته ، بعد زمین داده شوند . »

2- « از آن سوی ایشک آقاسی دوست محمد خان ، خادم شهزاده آزاده سردار حبیب الله خان وارد « گیزاب » شده بر طبق حکم دستخطی حضرت والا دادن ملک « چوره » را به اولادهء دارونکه کرده ، چون زمستان بود ، هفده دربند قلعه را از هزاره پرداخته ، مردم « اچک زایی » و « بارکزایی » [ را ] داده ، در بهار مردم هزاره را چنانچه بیاید از ملک بیرون کشید . و در اینوقت از عریضه بعضی اشخاص که هزاره نبودند و در چوره زمین خریده بودند و ایشک آقاسی دوست محمد خان ایشان را سخت گرفته که از ملک برآیند ، حالی رای والا شد که استدعا دارند که یا ملک به ایشان واگذار شود و یا وجه ایشان به قرار قباله داده شود . و حضرت والا در روز 25 مذکور ماه رجب فرمان کرده ، ارقام نمود که : ملک چوره مفتوح العنوه دولت است ، چرا خریدند ؟ مال یا وجه را از هزاره  بگیرند و یا بدون وجه ملک را واگذار شوند . و از صدور این حکم اکثر وجوه خریداران املاک هزاره بسوخت و به دست نیامد . مرحوم کاتب در یاد داشت می نویسد که : اما در باب وجه خریداران ملک هزاره ، « افغان درانی » و « غلجایی » را به فرمان هفتم شعبان 1314 امر شد که وجه را از هزاره بگیرند و در باب « قزلباش » بدون وجه ایشان از ملک بگشتند .

3- « ایشک آقاسی دوست محمد خان جانب جنوب علاقه « چوره » را به قرار قرعه به هفتصد و پنجاه تن از مردم اچک زایی و شمال آن را به هزار و یکصد نفر از مردم « گرجی  زایی » داد و از جمله طاعونهای آنجا پنج آسیاب به مردم اچک زایی و سه آسیاب به مردم گرجی زایی اتفاق افتاده با هم به نفاق برخاستند تا که حضرت والا در روز 10 شعبان فرمان کرد که : چه عیب دارد یک در آسیاب دیگر آرد خود را نموده ، شیوه وفاق اختیار کنند و خدا را شکر گویند که لکها روپیه را رایگان مالک شدند . »

4- « جنرال شیر محمد افغان از راه افغانی و در قومی شماره 53 خانوار از مردم اندری ، 527 خانوار از مردم نیازی و علی خیل سکنهء اوبه ، مقر و لوگر و شلیک را در ارزگان زمین داده ، عرض پرداز پایه سریر سلطنت شد و حضرت والا در روز 22 رمضان سنه 1314 فرمان کرد که : به طریق دهقانی خوب است بدهد . فقط . »

5- « از عریضه نیک محمد و قادر و رحمن و مهردل نامان قوم سیلمان خیل سکنه لنکر واقع علاقه تیرین و محمد غوث و عطا الله و حمید خان و محمد گل نامان قوم سلیمان خیل قاطنین دهله واقع قریه تنها چوب میانه نشین هزاره ، حالی رای والا شد که ایشان شنیده اند که ملک هزاره را حضرت والا به مردم افغان غلجایی و درانی بخشیده اند و هم نصف ملک لنکر را از مردم هزاره خریده اند ، باقی را امید می کنند که به ایشان بدهند . »

6- و هم در این روز [ 28 شوال 1314 ] در پاسخ عریضه محمد حسین و علی عمران و علی خان بزرگان هزاره سکنه دهراود قندهار که معروض داشته بودند که ایشان شنیده اند که حضرت والا املاک ایشان را به عبدالله خان افغان متوطن موضع « مورچه » از قوم اچک زایی عنایت و مرحمت کرده و ایشان در محاربه ارزگان طریق خدمت دولت سپرده و صد خروارغله و ایلجاری نیز داده تصدیق خدمت به دست دارند و به گناه خود که ملک ایشان به مردم افغان داده شده ، نمی داند !

و حضرت والا در جواب ایشان فرمان فرستاده ، نگار داد که ملک چوره را به مردم اچک زایی و ملک چنارتو را به مردم فوفلزایی عطا کرده و دستورالعمل دادن آن دو ملک را به ایشک آقاسی دوست محمد خان داده که بر طبق آن دستورالعمل می کند و از سر رشتهء حضور تجاوز نمی نماید . اگر ملک شما داخل دستورالعمل باشد و یا نباشد ، خلاف آن نمی تواند بکند و مزاحم شما نمی شود . فقط. »

7- « یارمحمد و محمد اکرم و نورمحمد و امین محمد و محمد نور از قوم هوتکی معروض پایه سریر سلطنت داشتند که ایشان از آبا و اجداد مدت یکصد و شصت سال است که در موضع هرآباد سکونت دارند و تا این وقت روزگار خود را به قدر کفایت به سر برده و اکنون تعداد نفوس ایشان زیاد شده حاصل زمینی که از املاک مردم هزاره تیرین ، موضع چشمه شفلق و خانان و بوم و دولفنه به ایشان عنایت شود تا یکصد خانوار ایشان که زمین ندارند و از لطف پادشاه اسلام پناه صاحب زمین گردیده ، روز معیشت به سر برند و مالیات دیوانی آن اراضی را بر طبق دیگر رعایا به دولت بدهند . »

8- « آخرالامر املاک مردم هزاره به مردم مهاجر و ناقل افغان داده ، همه این وجوه داخل دفتر خیال ماند و مردم هزاره فرار ایران و هندوستان و ماوراءالنهر شدند . »

9- « بزرگان هزاره متوطن چوره که اراضی و عقار ایشان به مهاجرین افغان چنانچه گذشته داده شده بود ، از راه داد خواهی در کابل آمده چون شرف بار حاصل کردند ، حضرت والا در روز 14ذیحجه سنه 1314 املاک مفسدین هزاره بهسود را به ایشان بخشوده امر کرد که با اهل و عیال خود در آنجا آمده متوطن شوند و چون غله ایشان را مردم مهاجرین گرفته بود و تقاوی و جیره از دولت به ایشان عنایت نشد تا موضع بهسود آمده ، از آنجا بنا بر عدم استعداد ، پراگنده و نیست و نابود شدند . »

10- « و هم از عریضه و استدعای محمد حسن خان کرنیل و عبدالستارخان صوبه دار و عبدالجبار قومی نورزایی ، ملا زمان فوج پیاده نظام فوفل زایی ، حضرت والا در روز 24 ماه ذی حجه سنه 1314 شش خروار بذرافشان زمین مزروعی در قریه نیک واقع ارزگان به ایشان که اهل و عیال خود را در آنجا آورده بودند ، مرحمت و عنایت کرد که زراعت کرده ، مالیاتش را به قرار بست دفتر به کارکنان دولت بدهند و ایشان از این روز در آنجا مسکن گزیدند . »

11- « دوست محمد خان مردم افغان کوچی را که چهار ماه در افغانستان آمده ، بهره یاب علف و تجارت وغیره می شوند و هشت ماه در هند و پنجاب و دیره جات و سند و ریگستان و پشاور می روند و ملک و زمین ندارند و خانه بدوشند که در زمره بی ملک به قلم آورده بسیار مواضع از املاک هزاره را به ایشان داده ، چه ایشان هم مهاجرند و هم زمین ندارند . »

12- « ملک ارزگان » و « قلندر » و « بوباش » و « میانه نشین » و « پشهء » و « شیرداغ » و « زاولی » و « سلطان احمد » و « حجرستان » و « تمزان » و « گیزاب » را تا متصل « جرغی » و « مالستان » و « هزاره دای زنگی » تمام چنانچه بیاید به مهاجرین و « ناقل افغان » داده فقط . و هم در این هنگام از عریضه دوست محمد خان ، سرپرست مهاجرین حالی رای والا شد که سه صد و هفتاد و چهار خانوار از مهاجرین طوایف « عثمان زایی » ، « اچک زایی » و « نورزایی » و « پنج پای » و اشترزایی » ، « اچک زایی » و « خواجه زایی » ، « بارک زایی » از مملکت انگلیس هجرت کرده ، داخل این مملکت شده ، نزد او حاضر آمدند . و او برای بعضی زمین داده بعضی را پس از بازگشت قندهار زمین خواهد داد و فیض محمد و نیک محمد و غلام و جماعه دار و محمد شریف بزرگان ایشان را از جانب دیگران وکیل قرار داده ، گسیل کابل نموده است . و حضرت والا ایشان را دیده و خلعت داده رخصت فرمود و در روز غره جمادی الثانی سنه 1315 به توسط ایشک آقاسی عبدالقدوس خان به خط نویسنده او دوست محمد خان را فرمان رفت که به قرار دستورالعملی که در باب بذر و تقاوی و جیره و معافی سه ساله مالیه که به دست دارد ، این نفری را نیز به همان سر رشته بذر و تقاوی و غله خوراکه بدهد . فقط . »

به این طریق اکثر ساحات حاصلخیز هزاره جات به « افغان های هند » و داخل افغانستان سپرده شد . مردم هزاره با قیمانده به اثر جور و ستم کوچی ها به هر طرف پراگنده شد و تعدادی به سختی در همان مناطق ماندند .  مرحوم کاتب با دل پر از درد تمامی ماجرا را ثبت تاریخ نمود تا شاید روزی باقیمانده ها از نسل هزاره بدانند و که چه زمین های خوب و سر سبزی داشته اند که از بی رحمی روزگار به زور از دست پدران ایشان بیرون رفته است . ما هم به حد توان این اوراق را دوباره باز نویسی کردیم تا شاید روزی زنان هزاره مرد بزایند ! که وارث املاک غصب شده شوند ! »  ( 14 )

آیا آقای حامد کرزی ، دولتمداران افغانستان چطور جنایات امیرعبدالرحمن را از یاد می برند ؟

آیا فرزندان مردمان مثله شده ، آواره ، کله منار گردیده ، اسیر ، محکوم و تحت ستم هزارستان و تاریخ بشریت اعمال ضد انسانی و ضد ملی امیرعبدالرحمن – ملا محمد عمر را فراموش خواهند نمود ؟

اهداف امیرعبدالرحمن خان در این زمینه :

- یکی از اهداف سلب مالکیت مردمان هزارستان توسط امیر عبدالرحمن آن بود که با تضعیف نمودن اقتصادی زیر بنای حیات اجتماعی هزاره ها رت ناممکن گردانید و مردم از نگاه مادی توان مبارزه را علیه حاکمیت استبدادی امیر و نفوذ انگلیس ها عملا در افغانستان کاملا از دست دادند .

- وقتیکه امیر وقت و دستگاه جبار دولتی اش ، هزاره ها را از دارایی ، ملکیت و اراضی زراعتی کاملا محروم نمودند ، اینجا بوده هزاره ها ناگیزیرا « ریسمان »  را به شانه نمودند تا با « جوالگری » اگر شود نان بخور و نمیر خودها را پیدا نمایند . یعنی برخی از هزاره ها  « اسیر ریسمان »  شدند که یگانه ابزار تولید ، نان پیدا کردن و بقای زندگانی مذلت بار شان بود . و باقیماندهء دیگری از هزاره ها با زن و مرد و طفل به عنوان دهقان- مزدور بالای زمین های غصب شده یی خودها برای مالکین جدید درانی و غلزایی مصروف کار طاقت فرسای بودند که مزد آنان حتا نان بخور و نمیر آنها را  هم تکافو نمی کردند . و این امر نا انسانی و اجباری تا کنون بالای اراضی اشغال و غصب شدهء مردمان هزارستان جاری می باشد که در جریان بیش از یکصد سال قبل توسط امیر عبدالرحمن پایه گذاری شد . به این صورت چندین نسل بوده که تمام اعضای خانواده های نادار و بدون مالکیت هزارستان از پدرکلان ها و پدران خویش تا حال در گرو و اسارت مالکین اراضی غصب شده  در سرزمین هزارستان در قلب پر تپش و آرام افغانستان می باشند .

- مسأله دیگری از نابودی زیر بنای اقتصادی مردم هزارستان از سوی زمامداران غدار دولت وقت آن بود که « فرزندان هزاره ها » به صورت مستمر و دایمی در پی هیزم کشی ، سرگین چینی ، جوالگری ، خوشه چینی و نان و آب پیدا کردن در صحرا و خیابان ها سرگردان باشند و از نعمت تعلیم ، مدنیت ، مدرسه ، ترقی و حتا از آموختن قرآن شریف هم محروم باشند که عملا چنان هم شدند .

- امیر وقت با سیاست زمین سوخته و تصفیه نژادی مردمان کشور می خواست که سلطهء استعماری انگلیس به صورت دایمی در افغانستان حفظ گردد .

- زمانیکه امیر وقت زمین های هزاره های مقتول ، اسیر ، فراری ، زندانی ، آواره و دارایی باقی هزاره های ظاهرا آزاد را غصب و بعد طی فرامین رسمی دولت و فتواهای مذهبی روحانیون درباری برای بخشی از مردمان پشتون داخلی و هند بریتانوی تقسیم کرد ؛ قبل از همه یک خیانت بزرگ و حساب شده به جامعه پشتون صورت گرفت . یعنی امیر کابل زمین های هزاره ها را ناحق برای قبایل پشتون بخشش نمود که ملکیت غصب بود و این یکی از علل خصومات میان پشتون ها و هزاره ها از همیجا نیز مایه می گیرد که عامل این تضاد و تعصب جدید بین پشتون ها و هزاره ها فقط امیر عبدالرحمن خان بود .

- امیرعبدالرحمن خان با بهانه های گوناگون اصلا قصد نابودی هزاره ها را در افغانستان داشت که بیش از 62 در صد از این مردم را از بین برد که این مسأله خود بیانگر تعصب خاصی نژادی و مذهبی و سیاسی امیرعبدالرحمن خان نسبت مردم هزارستان بود .

- وقتیکه امیر عبدالرحمن دارایی و اراضی زراعتی هزاره ها را برای عده پشتون های که داوطلبانه به حمایت از امیر عبدالرحمن در جنگ علیه هزاره سهیم بودند . و همچنان برخی دیگری از قبایل پشتون که خواهان جایداد و زمین های هزاره ها گردیدند و دولت برای شان اراضی هزاره ها را بخشش کرد . و نیز بخشی بزرگی از پشتون های هند بریتانوی که بناء بر دعوت امیر کابل جهت گرفتن زمین های مردمان هزارستان به داخل کشور آمده بودند و از سوی دولت صاحب اراضی هزاره ها شدند ؛ در حیقیت یک هدف این بود که چنین پشتون های که مالک اراضی غصب شده هزاره ها گردیدند ، آنها با انواع گوناگون پایگاه اجتماعی ، نظامی ، اقتصادی ، مذهبی ، روانی وغیره دولت امیرعبدالرحن خان را جهت سرکوبی و تابع نمودن تمام مردمان افغانستان تشکیل دادند . و از این جهت بنیاد حاکمیت جبار و انحصاری ، تک قبیلوی  و دست نشاندهء انگلیس را در افغانستان برای تقریبا نیم قرن تضمین کردند .

- دولت امیر کابل با غصب و توزیع اراضی هزاره برای بعضی از قبایل درانی و غلزایی در حقیقت دشمنی مردمان هزارستان را علیه تمام مردمان بیگناه پشتون عمدا به وجود آورد که تضاد جدید اتنیکی و قومی را فی مابین پشتون ها و هزاره ها به نفع حاکمیت ننگین  و استکباری خویش خلق نمود . یعنی با تأید همان ضرب المثل که گویند : « تفرقه بیانداز و حکومت کن ! » را صدق می نمود .

پس از حاکمیت قبیلوی- شؤنیستی و جلادانهء عبدالرحمن خان به استثنای اعلیحضرت شاه امان الله خان حامی استقلال افغانستان تا کنون تمام شاهان و حکام تک تبار قبیله اندیش ، خود محور ، خودکامه سیاست غصب هویت ، تاریخ ، ملکیت ، فرهنگ و اراضی سایر اتنی های غیر از خود را در پیش گرفتند . و همچنان آنها عامل اصلی فروپاشی اجتماعی ، معنوی ، کشوری ، اتنیکی و نیز باعث فقر مستمر مادی ، اجتماعی و معنوی تمام جوامع افغانستان اعم از سنی ، شیعه و مسلمانان وغیر مسلمانان ساکن و تابع در کشور ما تا حال گردیدند .

   کوتاه سخن اینکه :

 از این گزارش مستند تاریخی فوق هم به اثبات می رسد که طالبان بر مبنای تحقق مجدد میراث عبدالرحمن خانی نه تنها  در جهت نابودی تمدن ، تمام اتنی های تحت ستم و محکوم کشور دست به قتل عام ها و تصفیه نژادی و زن ستیزی زدند ، بلکه طالبان به خصوص پس از کشتارهای هزاره ها دارایی و اراضی زراعتی مردمان هزارستان را نیز برای قبایل کوچی و محلی پشتون رسما نیز بخشش نمودند که تقریبا تمام منابع خبری و حقوقی داخلی و بین المللی از این عملکرد ضد بشری طالبان هم پرده برداشتند و این جنایت طالبان را مغایر دین محمدی ، اعلامیه جهانی حقوق ، میثاق های رسمی بین المللی و معیارهای پذیرفته شدهء جهانی  و ضد مصالح ملی مردمان افغانستان خوانده و همچنان جریان آنرا علنی گذارش دادند .

 اگر خدای نخواسته طالبان و همفکران شان بار دیگر به قدرت سیاسی افغانستان نصب گردند ، نه تنه جنایات بی نظیر دیگری را در حق اتنی های غیر از خود در کشور ما انجام خواهند داد ، بلکه خاک مقدس افغانستان را برای پاکستان خواهند فروخت .

سیاست طالبان و همفکران شان همانا تحقق اهداف پاکستان در افغانستان می باشند :

- پاکستان خواهان نابودی هویت های تاریخی ، ملی ، انسانی ، اجتماعی ، اتنیکی ، معنوی سرزمین افغانستان کهن و متمدن می باشد .

- پاکستان خواهان یک دولت دست نشانده خود از ترکیب سران مستبد ، ضد ملی ، خود محور چند نفر پشتون مانند شاه شجاع ،امیر عبدالرحمن خان ، گلبدین حکمتیار و گروه طالبان خصال در افغانستان است تا منافع دایمی اقتصادی ، سیاسی ، نظامی وغیره پاکستان را حفظ نمایند .

- پاکستان میخواهد که خط مرزی دیورند را یکطرفه به نفع خود از طریق یک تعداد افراد معامله گر پشتون مانند طالبان ، حکمتیار و همفکران شان حل نماید.

- پاکستان می خواهد تا با نصب نمودن طالبان و سایر همفکران شان در حاکمیت سیاسی افغانستان ، تمام خواست های اقتصادی و تجارتی خویش و حامیان منطقوی و جهانی خود را به صورت مستدام به ثمر برساند .

- پاکستان در صدد نفی هویت ملی ، تاریخ و ارزش های تمام مردمان افغانستان است .

- پاکستان به مثابه یک سرطان خبیثه و همچنان یک مانع بزرگی را در جهت تشکیل یک دولت مقتدر ملی و دموکراتیک که ممثل واقعی اراده و خواست مردم ما باشد ، در افغانستان خلق نموده است .

پس به مشاهده میرسد که :

آیا یکی ازعدم و
March 26th, 2006